Bir yandan sütü az geliyor diye ağlayan, sütü çok gelince ‘bebek sürekli emiyor’ diye dert yanan kişi; annedir.
Evladı uyusun diye durmadan sallayan, uyuyunca özleyip uyandırmaya çalışan; annedir.
Çocuklar büyüse de rahat etsem diyen, bir yandan da çıkarıp bebeklik çorabını öpen yine; annedir.
Çocuğunun yatağını ayırmaya çalışan ama içten içe hep koynunda uyusun isteyen; annedir.
Çocuğu düşünce sehpayı döven, oyuncak ayıya kıyafet diken kişi; annedir.
Yüksek ateşlerde yüreğinin dibi tutan, şifa olup ‘uf olan’ yere öpücük olan; annedir.
‘Çocuklar anneanneye gitse de azıcık dinlensem’ diyen, gittiklerinde günde yüz kere telefon eden; annedir.
Çocuğuna kızıp ‘sana yemek falan yok’ diye atarlanan, bir dakika sonra ekmek arası hazırlayan; annedir.
Dokuz ay yavrusunu karnında taşıyan, doğduktan sonra kucağından ayırmayan; annedir.
Çocuğu için insanlığından çıkan, maymun, at, dinozor olan; annedir.
Çünkü annelik biraz delilik, bolca gayret, en çok da muhabbettir.
Hatice Kübra Tongar
