Geçen gün dışarıdayız yemek yiyoruz.
Hemen yan masamızdan feryat figan sesler gelmeye başladı.
Ben ne zaman ağlayan ya da kriz anında bir çocuk görsem o tarafa bakmamaya çalışırım çünkü anne herkes baktıkça strese girer, kendimden bilirim.
Çocuk ağlıyor çırpınıyor ve masadaki herkes çocuğu ikna etmeye çalışıyor.
Çocuk şiddeti artırınca bu kez tehditler devreye giriyor,
“Bak amcalar kulağını keser, tamam o zaman sana dondurma yok…”
Çocuğun tepesinde her kafadan bir ses çıkıyor ve hepsi ayrı telden çalıyor.
Anneyi görmek istedim, onca gürültünün arasında sesini algılayamadım zira.
Hissettirmeden minicik baktım perişan durumda yazık, çocuğunu sakinleştirmeye çalışıyor lakin kimse fırsat vermiyor ki…
Yazık kadıncağız kimseye bir şey de diyemiyor,
“Yok oğlum amcalar kulağını kesmez, tamam ama susalım mı artık” gibi doğru cümleler kuruyor.
Ama çocuk o hengamenin içinde anneyi duyabiliyor mu bilemiyorum.
O an hani reklamlarda lekeyi çıkaramayınca “Buyurun ben Ayşe teyze” deyip çantasından deterjan çıkaran teyze olmak istedim.
“Buyurun ben doğal anne, herkes bir sussun bakalım” deyip çantamdan soyut öğretmen sopamı çıkarıp, o anneyle çocuğunu oradan kurtarmak istedim…
Kıssadan hisse,
Lütfen sevgili büyükler, hısım ve akrabalar komşular, yanınızda bir çocuk ağlamaya başlar, iş krize doğru giderse, susun ve işi ehline yani annesi ve babasına bırakın.
Sizin oradaki gereksiz müdahaleniz sadece açık artırmadakilerin fiyatı artırmalarına benzer, krizin büyümesine neden olur.
Müdahale etmeyin, sadece anne ve babasının krizi çözmesine fırsat tanıyın.
Hatta kriz anında anne ve babanın aynı anda çocuğa kızması ve ayrı ayrı tellerden çalması bile yanlış bir tutum.
Biz de şöyle bir sözsüz kural vardır;
Müdahale anında herkes kendi ailesini uyarır.
Benim ailemse o an ben, eşimin ailesiyse eşim uygun bir dille,
“Biz hallederiz siz bir şey demeyin” deriz.
Hatta tatillere gittiğimizde önceden konuşuruz kriz çıkmadan,
“Aman anne baba, bir şey için tutturup ağlarsa sakın ağlatmayın diye arka çıkmayın daha çok ağlamasına neden olursunuz, bizim hayır dediğimize siz aman evet demeyin” tarzında konuşmalar yaparız.
Artık hiç karışmıyorlar sağolsunlar çünkü müdahale ettiklerinde uzun vadede işin içinden çıkılmaz hale geldiğini onlar da gördü canlı örnekleriyle.
Velhasıl örnekteki masadaki aile, eğer anne babanın işine bu kadar müdahale etmeseydi en fazla 5 dk. sürecekti kriz çünkü anne doğru davranıyordu.
Lakin yemekleri de yarım kaldı, kalkıp gitmek zorunda kaldılar…
Ne gerek var yazık değil mi?
Lütfen…
Diğer paylaşımlarımızdan haberdar olmak için facebook sayfamızı beğenmeyi unutmayın…
Ailede Mutluluk-Çocuk Eğitimi
Instagram’dan takip için;
Youtube Kanalımıza abone olmak için tıklayın: