Çocukları suçlamadan önce aile tutumumuzu gözden geçirmememiz gerekiyor!
Buradaki aile tutumları bize kendimiz hakkında fikir verebilir.
1. AŞIRI KORUYUCU AİLE :
Anne baba aşırı koruyucu ve kollayıcıdır.
Her işi anne baba yapar.
Çocuğa sorumluluk verilmez.
Çocuk başkalarına bağımlı ve kendine güvensiz yetişmektedir.
Özel dersler aldırılır.
Çocuktan beklenti yüksektir.
Çocuk il dışı fakülteyi de kazansa aileden ayrılamaz, aile de ondan…
Bir takım saplantıları takıntıları olan, özgüven ve iletişim sıkıntısı olan bir birey olabilir.
2. AŞIRI HOŞGÖRÜ VE ÖZEN GÖSTERME:
Doğru ya da yanlış davranışında kayıtsız şartsız hoş görüyle karşılaşan çocuk;
bencil,
doyumsuz,
sınır tanımayan,
bağımlılıkları olan ve herkesin her ortamda dikkatini çekmeye, bütün ilgiyi üzerinde toplamaya çalışan,
sorumsuz,
kırılgan,
her dediği anında olsun isteyen,
sabırsız,şımarık,
antisosyal,
sosyal ortama girdiğinde içe kapanık veya kurallara uymayan,
öfke kontrolü sağlayamayan bir birey olabilir.
Ailenin kontrolünü ele almıştır.
Aileyi tehdit eder.
Dediği olmayınca tehditlerini gerçekleştirir.
3.REDDEDİCİ SEVGİSİZ AİLE:
Bir çocuk ailesi tarafından bazı sebeplerle reddedilirse, fiziksel ve psikolojik ihtiyaçları karşılanmaz, görmezden gelinir ya da düşmanca davranışlarla karşılaşırsa;
özgüvensiz,
topluma, insanlara sevgisiz,
vicdansız, merhametsiz,
altına yapma,
tırnak ısırma,
kafayı sert bir yere vuran,
suça meyilli (intihar bombacıları bu şekilde ortaya çıkar),
isyankâr, müzevirci,
yalancı,
tikleri olan,
saldırgan,
kendi canına kıyan,
evden okuldan kaçan,
başkalarına hayvanlara eziyetten zevk alan,
cinsel sapkınlığa sahip bireyler olabilirler.
4.BASKI ALTINA ALMA:
Çocuğun her yaptığı, her söylediği sürekli eleştirilir, çok fazla uyarılır ve dışlanır.
Çocuğun isyankâr ve/veya aşağılık kompleksine sahip,
özgüveni düşük,değersizlik duygusu yaşayan birey olma ihtimali yüksektir.
5. ÇOCUKLAR ARASINDA KIYAS YA DA AYRIM YAPMA:
Bazı aileler çocuklar arasında ayrım yapmakta ya birbirleriyle veya başkalarının çocuklarıyla kıyaslamaktadırlar.
Bu tip bir davranışla çocuklar; yetersizlik ,
değersizlik,
özgüven sorunu yaşarlar.
Davranış bozukluğu sergilerler.
6.İLGİSİZ KAYITSIZ AİLE:
‘Saldım çayıra mevlam kayıra’ tutumu.
Çocuk rol model arar.
Arkadaşlarıyla zaman geçirir, uygunsuz, kötü işler yapan bir suç makinesi olabilir.
7.TUTARSIZ AİLE:
Anne baba çocuk yetiştirmede tutarsızlık yaşarlar ve bunu çocuğa yansıtırlar.
Çocuk nerede duracağını bilemez.
Doğru yanlışı ayırt edemez.
İnatçı, asi, hırçın olabildiği gibi,
içe kapanık pısırık, yalancı, dikkat eksikliği olan bir birey olabilir.
8. DEMOKRATİK TUTUM ve KABUL ETME:
Abartıya kaçmayan bir hoş görü ve çocuğu kabul etme, onu bütün özellikleriyle kabul etmek anlamına gelir.
Aile tutarlı ve anlayışlı tavırlar içindedir.
Kurallar ve belli sınırlar içinde çocuk özgürdür.
Onaylanır.
Fikir,düşünce ve duygularına dikkat edilir. Çocuk kendini değerli hisseder.
Ailece karar alınırken onun fikri de alınır…
Kendine özgüvenli, yapıcı, olumlu, sosyal ilişkileri sorunsuz, başkalarının fikirlerine saygılı, empati yeteneği olan, duygusal zekası, akademik zekası, hayat başarısı yüksek çocuklar bu tip ailelerde yetişirler.
Çocuklarımızı yetiştirirken hangi aile tutumunu uyguluyoruz diye kendimize soralım.
Sonrasında da uygun,doğru aile tutumu geliştirelim. Ailemiz, çocuğumuz, toplumumuz, geleceğimiz için.
Şuna inanıyorum ki; biz bu toplumda yaşıyorsak, kim olursa olsun, hepsi bizim çocuğumuz.
Lütfen siz de bu bakış açısıyla düşünün. Okyanusta bir damla olun ve bunu tüm anne babalara iletin.
Sevgiyle kalın.
Ayşegül Özkonak
