Geçen sene seminer sonrası bir baba geldi yanıma. Kitaplarını imzalarken dedi ki; “Hatice Hanım, annelere-babalara söyleyin ettikleri duaya dikkat etsinler…”
Nasıl yani, dedim. Anlattı…
“Benim ilk evladım çok hareketli, çok konuşkan bir çocuktu.
Bir dakika yerinde durmazdı. Annesi de, ben de çok yorulurduk.
İkinci çocuğumuzu beklerken hep dua ettik; ‘Ablası gibi olmasın, böyle koşmasın, uslu uslu otursun…’
İkinci yavrumuz serebral palsi hastası olarak dünyaya geldi.
Ablası gibi koşmasın, konuşup başımızı ağrıtmasın dediğimiz çocuğumuz şu an ne konuşabiliyor, ne de yürüyebiliyor…”
? O kıymetli baba bunları anlatırken şunu düşündüm; çocuklarımıza kızıp “sus artık, otur artık, koşuşup durma artık” gibi şeyler diyoruz ya…
Allah muhafaza, ya duamız kabul olursa…
Hatice Kübra Tongar