Evimizin küçüğü geçen altına kaçırmış.
Arada bu olayı yaşayınca çok üzülüyor, gözlerinden okuyorum, mahcup oluyor yavrucak.
O gün bir arkadaş vardı, ben çarşafı değiştirirken ‘Yavrucuğum, sıkma canını, küçükken olur öyle, büyüyünce geçecek’ dediğimi duymuş.
Dedi ki, “Sen de resmen çocuğu teşvik ediyorsun, kızsana azıcık, korkarsa yapmaz bi daha”
Hak verdim, kızdım hemen, tabii o arkadaşa… : )
[adace-ad id=”300003″]
“Yahu, dedim, çocuk bilerek isteyerek mi yapıyor?
Yapmaması gerektiğini bilecek, bundan rahatsız olacak yaşta ama elinde değil ki…
Benim anne olarak görevim onu incitmemek, utandırmamak, çarşafını değiştirirken “uff yine mi yatak yorgan yıkayacağız, bıktım” dememek…”
‘Bez bağla o zaman ne uğraşıyorsun’ dedi.
‘Oldu canım’ dedim.
Koca çocuğa bez bağlayayım; çünkü benim derdim çocuğumun ne hissedeceği değil, sadece yatak yorganın temiz kalması (!)
Bu aralar bez bırakmayla ilgili çok soru geliyor.
Nasıl yapılır, ne kadarda iş biter anneler öğrenmek istiyorlar.
Çok kitap var, alır okursunuz yöntemleri ama ben tek birşey söyleyeyim:
“Utandırmayalım çocuklarımızı; yatak yorganı yıkarsın lekeler çıkar ama gönüllerden kırgınlığın izleri zor çıkıyor zira…”
Hatice Kübra Tongar
[adace-ad id=”300004″]
