Özellikle 7 yaşından itibaren;
Anneliğinizin, babalığınızın çocuğunuzun gözünden nasıl göründüğünü acaba ona “ara ara” hiç sordunuz mu?
Zira bu, onun ruhsal gelişiminde ömür boyu etkisini sürdürecek olan hatalar yapmanızı önleyen temel faktör ve kendinizi “denetleme” aracıdır.
Şöyle ki;
– Kendi annesinden ve babasından,
– Kendi ev ortamından,
– Kendi hayatından “hoşnut” olan,
– Annesinin babasının ebeveynliğinden memnun olan çocukta ileride büyük olasılıkla şunlar görünmez:
[adace-ad id=”300003″]
Akranlarının, arkadaşlarının ve büyüklerin;
– Yaşantılarına,
– Giyim kuşamlarına,
– Yeme içmelerine,
– Konuşmalarına,
– Tarzlarına, özenmez.
Onlara tamah da etmez, tenezzül de etmez.
Ne mi yapar?
O çocuk, kendi mizacının gereğini yaşar.
Giyimi kuşamı, konuşması, yemesi, yatması, eşya ile ilişkileri, hep “kendine has” özellikte olur.
Bir Allah’ın kulu;
– Ona istemediği işi yaptıramaz.
– Onu istemediği yere götüremez.
– Ona, kötü alışkanlık kazandırmada kolay kolay başarılı olmaz.
– Kimsenin telefonunun, bilgisayarının, bisikletinin markasına modeline takılmaz. Ailesini bu konuda yormaz.