Bir kadın, uçakta siyah bir adamın yanında oturmaktadır.
Durumdan rahatsızlığını belli edercesine, hostesten başka bir yer bulmasını ister; zira böylesine antipatik birinin yanında oturamaz.
Hostes, tüm uçağın dolu olduğunu fakat birinci sınıfta yer olup olmadığına bakacağını söyler.
Diğer yolcular şaşkınlıkla olayı izlemektedir. Bu kadının sadece terbiyesizliğine değil, bir de birinci sınıfta yolculuğa devam edeceğine şahit olunmaktadır.
Bu yüksek tansiyon durumundaki kadın, birinci sınıfta o adamdan uzak uçabileceğinden tatmin olmuş şekilde, hostesin dönmesini bekler. Zavallı adamcağız ise çok kötü bir durumda olmasına rağmen cevap vermemeyi tercih eder.
Birkaç dakika sonra geri gelen hostes, kadına: Çok özür dilerim geciktim. Birinci sınıfta bir yer buldum. Bu yeri bulmak biraz zamanımı aldı.
Sonrasında, yer değişikliği için pilottan izin almam gerekiyordu. Pilotumuz, ‘Hiç kimse sorun çıkaran bir diğerinin yanında oturmak mecburiyetinde tutulamaz’ dedi ve bu izni verdi.
Diğer yolcular kulaklarına inanamaz. Bu esnada kadın da bir zafer kazanmış gibi yerinden kalkmaya hazırlanmaktadır.
Aynı anda hostes, oturmakta olan siyahi adama dönerek: ‘Beyefendi, sizi uçağın birinci sınıfındaki yeni yerinize götürmem için beni takip eder misiniz lütfen?
Seyahat şirketimiz adına kaptan pilotumuz, böylesine nahoş bir olay çıkaran bir kimsenin yanında oturmak mecburiyetinde bırakıldığınız için sizden çok özür diliyor.’ Tüm yolcular, bu olayı iyi bir biçimde sonuçlandıran uçak personelini alkışlayarak tebrik eder.
O yıl kaptan pilot ve hostes, uçaktaki davranışlarından dolayı ödüllendirilir. Aşağıdaki mesaj ise tüm ofislere, tüm çalışanların görebileceği bir biçimde iletilir: …
İnsanlar, onlara ne söylediğinizi unutabilir. İnsanlar, onlara ne yaptığınızı da unutabilir. Ama insanlar, onlara kendilerini nasıl hissettirdiğinizi asla unutmaz.
